தவிக்கும் தாய்லாந்து - 6

பிரதமர் சரித்தின் இறப்பைத் தொடர்ந்து ராணுவத்தில் குழப்பங்கள் நிலவத் தொடங்கின. அடுத்த பிரதமரை மன்னர்தான் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும் என்ற நடைமுறை வந்து விட்டது. ராணுவத்திலிருந்து மூன்று பெயர்கள் பரிந்துரைக்கப்பட்டன. துணை ஜெனரலாக இருந்த பிரகோப், வலதுசாரி சிந்தனை கொண்ட பாங்காக்கின் கவர்னர் தம்னூன், உச்சநீதிமன்ற நீதிபதி தானின். இவர்கள் மூவருக்குள் மன்னர் டிக் செய்தது தானின் பெயரைத்தான்.

தானின் பிரதமர் ஆனார். ஆனால் இவர் தீவிர வலதுசாரி கருத்துகள் கொண்டவர். கொஞ்சம் இடதுசாரி கருத்துகளைக் கொண்டிருந்த மாணவர்கள்மீதுகூட இவர் அடக்குமுறையைப் பிரயோகித் தார். இது எதிர் திசையில் செயல்பட்டது. இதன் காரணமாக பல மாணவர்கள் மேலும் தீவி ரமடைந்து காடுகளில் ஒளிந்திருந்த கம்யூனிஸப் புரட்சியாளர்களுடன் சேர்ந்து கொண்டனர். ராணுவத்திலும் தானினுக்கு எதிர்ப்புகள் உண்டாயின. ஆனால் மன்னரின் தீவிரமான ஆதரவுக் கருத்து காரணமாக ராணுவ எதிர்ப்புகள் வெற்றி பெறவில்லை. என்றாலும் மன்னர் பூமிபோல் நடுநிலையாளர் என்ற கருத்தில் மாறுதல் தோன்றத் தொடங்கின.

1991 பிப்ரவரியில் மீண்டும் ராணுவம் ஆட்சியைக் கைப்பற்றியது. ராணுவத்தைச் சாராத ஆனந்த் பன்யராசுன் என்பவர் பிரதமராக நியமிக்கப் பட்டார்! எனினும் ராணுவத்தின் பிடி பலமாகவே இருந்தது. இந்த ஆட்சியின்போது ராணுவம் நாடாளுமன்றத்தைக் கலைத்தது. அரசியலமைப்புச் சட்டத்தையும் ரத்து செய்தது. ராணுவத் தலைவர்கள் ஒரு தற்காலிக அரசை ஏற்படுத்தி புதிய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை அறிமுகப்படுத் தினர்.

இதன்படி 1992 மார்ச்சில் நடைபெற்ற தேர்தலில் அரசர் பூமிபோல் தலைவராகவும், சுசிந்தா க்ரப்ரயூன் என்பவர் பிரதமராகவும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர். முன்பு, நாட்டின் ராணுவத்தின் தலை வராக விளங்கியவர் சுசிந்தா என்ப தால் அவரைப் பிரதமராக பாராளு மன்றம் தேர்வு செய்தது. மக்களில் பலருக்குப் பிடிக்கவில்லை. பலத்த எதிர்ப்பு எழவே வேறு வழியில்லாமல் சுசிந்தா ராஜினாமா செய்தார். மீண்டும் (தாற்காலிக) பிரதமர் ஆனார் ஆனந்த்.

இந்த நிலையில், 1992ல் மன்னர் பூமிபோல் தாய்லாந்தை ஜனநாயகப் பாதைக்கு மாற முயற்சி எடுத்துக் கொண்டார். ராணுவத் தலைவர் சுசிந்தா மற்றும் ஜனநாயக இயக்கத்தின் தலைவராக விளங்கிய முன்னாள் மேஜர் ஜெனரல் சாம்லோங் ஆகியோருக்கிடையே அமைதிப் பேச்சுவார்த்தைக்கு ஏற்பாடு செய்தார். இந்த முயற்சிகள் தொலைக்காட்சியிலும் ஒளிபரப்பப் பட்டன. தாய்லாந்து அரசியலில் தனது பங்கை மன்னர் பூமிபோல் வெளிப்படையாக்கிக் கொண்ட ஒரு நிகழ்ச்சி இது. பின்னர் சுசிந்தா தன் பதவியை ராஜினாமா செய்தார்.

1997ல் ஆசிய அளவில் ஒரு பெரும் பொருளாதாரச் சரிவு நேர்ந்தது. தாய்லாந்து நாணயம் ‘பத்’தும் விதிவிலக்கல்ல. டாலருக்கு எதிராக அதன் மதிப்பு வெகு வேகமாகச் சரிந்தது. பல தாய்லாந்து நிறுவனங்கள் திவாலாயின. வேலையில்லாத் திண்டாட்டம் பெருகியது. நாட்டில் அமைதியின்மை பரவலானது. உலக நிதியம் உதவி செய்ய முன்வந்தது. இந்த நிலையில் தேர்தலில் (ஓரே ஆண்டில் நடைபெற்ற இரண்டாவது தேர்தல்) சுவான் லீக்பை என்பவர் தாய்லாந்தின் பிரதமர் ஆனார்.

உலக நிதியத்தின் உதவி கிடைத்தும்கூட பொருளாதாரச் சரிவு கணிசமான அளவில் நீங்கிவிட வில்லை. வெளிநாடுகளிலிருந்து வேலை செய்வதற்காக தாய்லாந் துக்கு வந்திருந்த ஆயிரக்கணக் கான தொழிலாளிகள் அவரவர் நாடுகளுக்கு அனுப்பப்பட்டார்கள். இருக்கும் கொஞ்ச பணிகள் உள்ளூர்வாசிகளுக்கே கிடைக் கட்டுமே என்ற எண்ணம்.

‘‘நாட்டில் பொருளாதார சீரமைப்புகள் உடனடியாக தேவைப்படுகின்றன. இதற்கு உங்கள் உதவியும் இருந்தால்தான் முடியும்’’ என்று எதிர்கட்சிகளுக்கு அழைப்பு விடுத்தார் பிரதமர் சுவான் லீக்பை.

நாட்டின் பொருளாதாரம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக முன்னேறத் தொடங்கியது. என்றாலும் மிகப் பெரிய தடைக்கல்லாக இருந்தது எய்ட்ஸ் நோயாளிகளுக்கு அரசு செலவிட வேண்டிய மருந்து களுக்கான விலை. பாலியல் தொழில் பரவிய நாடாகவும் இருந்ததால், எய்ட்ஸால் பாதிக்கப் பட்டவர்களின் எண்ணிக்கையும் அதிகமாக இருந்தது. இந்த நிலையை மாற்ற தாய்லாந்து அரசு என்ன செய்திருக்கும் என்று நினைக்கிறீர்கள்? மருந்து தயாரிப்பு நிறுவனங்களிடம் எய்ட்ஸ்

மருந்துகளுக்கான விலையை குறைத்துக் கொள்ளச் சொல்லி அழுத்தம் கொடுக்கத் தொடங் கியது!

(உலகம் உருளும்)