பதற்றத்தில் ஆழ்த்திய பனாமா - 2

அமெரிக்க கண்டத்தின் வடக்கு, தெற்கு பகுதிகளுக்கு இடையே அமைந்த பனாமா ஒருவழியாக ஸ்பெயினின் ஆக்கிரமிப்பிலிருந்து விடுபட்டது. பிறகு?

ஸ்பெயினிலிருந்து பனாமா விடுபட்டது. என்றாலும் தனி நாடாகவில்லை.

பனாமா எப்படிச் செயல்படலாம்? மூன்று வழிமுறைகள் ஆராயப்பட்டன.

ஒன்று, கொலம்பியாவின் ஒரு பகுதி யாகவே அது இருக்கலாம் (அப்போது கொலம்பியா என்பது பனாமா, வெனிசுலா ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியதாக இருந்தது). இரண்டாவது, பெரு நாட்டுடன் இணைந்திருக்கலாம். மெக்ஸிகோவுடன் பனாமாவை இணைத்துவிடலாம் என்பது மூன்றாவது யோசனையாக இருந்தது (மொத்தத்தில் பனாமாவைத் தனி நாடாக விடுவதில் யாருக்கும் இஷ்டமில்லை. பனாமாவும் ஸ்பெயினிலிருந்து விடுபட்டதே என்ற எண்ணத்தில் இருந்தது).

இரண்டாவது கருத்தை முன்வைத்தவர் பனாமாவின் பிஷப்பாக இருந்தவர். இவரது பூர்வீகம் பெரு. அதனுடன் பனாமா இணைந்தால், பெருவின் வணிகம் மேம்படும் என்பதுதான் பிஷப்பின் நோக்கம் என்பது தெரியவர, பெருவோடு இணைக்கும் யோசனையை பனாமா மறுத்தது. மெக்சிகோவுடன் இணைப்பு என்பதும் ஒதுக்கப்பட்டது.

பனாமா கொலம்பியாவின் ஒரு பகுதியாக இருக்கும் என்று பெரும்பான்மையினர் முடிவெடுத்தனர். 1821-ல் இதற்கான அரசிய லமைப்புச் சட்டம் உருவானது. பனாமா, வெராகுவஸ் என்ற இரு மாகாணங்கள் பனாமாவில் செயல்படத் தொடங்கின.

கிரான் கொலம்பியா கூட்டமைப்பும் மெல்ல மெல்ல உருவாகத் தொடங்கியது.

1826-ல் பனாமாவுக்கு ஒரு தனி கவுரவம் கிடைத்தது. ஸ்பெயினின் பிடியிலிருந்து விடுபட்ட நாடுகளின் மாநாடு ஒன்றை கொலம்பியத் தலைவர் பொலிவர் ஏற்பாடு செய்தார். அந்த மாநாடு பனாமாவில் நடக்கும் என்றார்.

சுதந்திரமும், நீதியும் இந்த நாடுகளில் நிலவ என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதற் காகக் கூட்டப்பட்ட மாநாடு இது என்று கூறப்பட்டது. ஆனால் இதன் உண்மையான நோக்கம் மீண்டும் ஸ்பெயின் வசம் இந்த நாடுகள் சென்று விடாமல் எப்படித் தடுப்பது என்பதுதான்.

இந்தச் சூழலில் இந்த நாடுகளின் பாது காப்புக்கு பிரிட்டனை நாடினார் பொலிவர். அமெரிக்காவை இவர் ஏன் இதற்காகத் தேர்ந்தெடுக்கவில்லை? அப்படித் தேர்ந் தெடுத்தால் பிரிட்டனின் பகைமையை சம்பாதிக்க வேண்டியிருக்கும். தவிர அமெரிக் காவில் அப்போது அடிமை முறை அமலில் இருந்தது. ஆப்பிரிக்காவில் அடிமை வணி கத்தை நீக்க வேண்டும் என்ற பொலிவரின் போராட்டத்துக்கு அமெரிக்காவை அணுக்க மாக வைத்துக் கொள்ளுதல் சிக்கலைத் தரலாம்.

எனினும் இந்த மாநாட்டுக்கு அமெரிக்கா வுக்கும் அழைப்பு விடுத்தார் பொலிவர். அமெரிக்கா சில பார்வையாளர்களை அனுப்பலாம் என்றார்.

அமெரிக்க அதிபர் ஜான் ஆடம்ஸ் சில அமெரிக்கப் பிரதிநிதிகளை பனாமா மாநாட்டுக்கு அனுப்ப முடிவெடுத்தார். ‘‘பேச்சு வார்த்தைகளில் பங்கெடுத்துக் கொள் ளாதீர்கள். அந்த நாடுகளைப் பாதுகாக்கும் பொறுப்பு அமெரிக்காவுக்கு உண்டு என்று ஒத்துக் கொள்ளாதீர்கள். கடல்வழி வணிகத் தைப் பொறுத்தவரை அந்த நாடுகள் நடுநிலை யைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்று கூறுங்கள்’’ என்றார். ஆனால் இந்த மாநாட்டில் கலந்து கொள்வதை பல அமெரிக்கப்

நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. ஒருவழியாக அவர்களை சம்மதிக்க வைத்தபோது காலம் கடந்து விட்டது. பிரிட்டன் மற்றும் ஹாலந்தில் இருந்து பிரதிநிதிகள் வந்திருந்தார்கள். ஆனால் தங்களை அதிகாரபூர்வமற்ற பிரதிநிதிகள் என்று கூறிக் கொண்டனர்.

அமெரிக்க கண்டத்தைச் சேர்ந்த சில நாடுகள் இந்த மாநாட்டில் பங்கு கொண்டன. அவை மெக்ஸிகோ, கொலம்பியா, பெரு (கொலம்பியாவின் ஒரு பகுதியாகத்தான் பனாமா இருந்தது என்று நமக்குத் தெரியும்).

‘நாம் ஒருவருக்கொருவர் பாதுகாப்பு அளிக்க வேண்டும். நம்மிடையே பிரச்சினைகள் உண்டானால் சுமுகமாகத் தீர்த்துக் கொள்ள வேண்டும். நம்மிடையே ஸ்பெயினுக்கு ஆதரவாக யாராவது இருந்தால் அவர்களைக் கட்டம் கட்ட வேண்டும். எந்த உறுப்பினர் நாட்டின் ஆட்சி முறையும் மாறக் கூடாது. அப்படி மாறினால் அது உடனடியாக கூட்டமைப்பிலிருந்து நீக்கப்படும். அதன் பிறகு மீதமுள்ள அத்தனை உறுப்பினர் நாடுகளும் ஒரு சேர ஒத்துக் கொண்டால்தான் நீக்கப்பட்ட நாடு கூட்டமைப்பில் சேர்த்துக் கொள்ளப்படும்’ என்று மாநாட்டில் தீர்மானங்கள் இயற்றப் பட்டன.

ஆனால் இந்தத் தீர்மானங்களுக்கு எழுத்துபூர்வமாகவும், நடைமுறையிலும் சம்மதித்தது கொலம்பியா மட்டும்தான். 1830-ல் பொலிவர் இறந்தார். இறப்பதற்கு முன் கிரான் கொலம்பியா நாடுகள் குறித்த தனது ஏமாற்றத்தை வெளிப்படுத் தினார்.

1830லிருந்து 1840 வரை கொலம்பியாவி லிருந்து பனாமாவைப் பிரிப்பதற்கான முயற்சிகள் நடைபெற்றன. ஆனால் வெற்றி பெறவில்லை.

(உலகம் உருளும்)