பாதையற்ற நிலம் 14: அவலங்களை எதிர்கொள்ளும் சொற்கள்

சண்முகம் சிவலிங்கத்தின் ‘அதுவரை உங்கள் வல்லபம் ஓங்குக’ என்ற கவிதையையொத்த சில கவிதைகள் காத்திரத்துடன் எழுகின்றன. அவற்றுள் சில இன விடுதலையை முன்னிறுத்தி எழுகின்றன. சில பெண் அடக்குமுறைக்கு எதிராக எழுகின்றன. சில கவிதைகள் ஞானக்கூத்தனின் அங்கதத்துடன் சமூக அவலங்களைச் சித்தரிக்கின்றன.

‘கலங்கரை விளக்கத்து

இரவுக் காவலாளியாகவும்

ஆறடிக் குழியுள்

மெளனம் புடைசூழ இறக்கப்பட்ட

பிணமொன்றைப் போலவும்

தனித்தே

மிகத் தனித்தே இருக்கின்றேன்’

-என ஒரு கவிதையில் சொல்கிறார்.

பரமபிதாவுக்கு அறிவுரை

இந்தியத் தமிழ்க் கவிதையில் 70-களில் உருவான நவீன கவிதை என்ற இயக்கச் செயல்பாட்டுடன் ஒப்பிடத்தகுந்தது இந்தக் கவிதை. உள்ளுக்குள் அடர்ந்து தனிமை இருட்டைச் சொல்லும் இந்தக் கவிதையையொத்த கவிதைகளையும் ஆழியாள் எழுதியிருக்கிறார்.

அபூர்வமான அவல நகைச்சுவையுடன் சமூக அவலங்களை எதிர்கொள்வது ஆழியாள் கவிதைகளில் வெளிப்படும் ஒரு தனி அம்சம். இந்தப் பண்பு அவரை மற்ற இலங்கைக் கவிஞர்களிடமிருந்து வேறுபடுத்திக் காட்டுகிறது. அவரது முதல் தொகுப்பில் பரமபிதாவுக்கான பதிவுத் தபாலாக ஒரு கவிதை எழுதியிருக்கிறார்.

‘அன்புள்ள பரமபிதாவுக்கு...’ எனச் சிநேகமாகத் தொடங்கும் கவிதை, ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் என உருவாக்கப்பட்ட பாகுபாடுகளைக் கேள்வி கேட்கிறது. இந்தக் கவிதை வடிவ அமைப்பிலும் புதுமைகள் செய்து பார்த்திருக்கிறார். ஆணுக்கான உறவு நிலைகள், பெணுக்கான உறவு நிலைகள் இந்த இரண்டுக்குமாக உருவாக்கப்பட்ட விழுமியங்கள் இவற்றை முன்வைக்கிறார். புலியை உருட்டித் திரட்டி உருவாக்கிய பரமபிதாவுக்குப் புத்தி சொல்லி முடிகிறது.

பொதுவிலிருந்து விலகி…

அதுபோல போரின் பாதிப்புகளைச் சொல்லும் பெரும்பாலான கவிதைகளின் பொதுத்தன்மையிலிருந்தும் ஆழியாளின் கவிதைகளை விலக்கிப் பார்க்கலாம். மனிதனின் எலும்புக்கூடுகள் ஓடுகளைப் போல் விரவிக் கிடப்பதுபோல் ஒரு ஊரைக் கவிதைகளின் வழியே காண்பிக்கிறார். சிறுவர்கள் அதையே விளையாட்டுப் பொருட்களாகப் பாவிக்கிறார்கள்.

‘இன்று களப்பு மேட்டருகே

தன் சின்னண்ணை எறிந்த

மண்டை ஓட்டை

காய்ந்து வழுவழுக்கும் கால் எலும்புத்

துண்டால்- திருப்பியடித்துக்

கிரிக்கெட் விளையாடுகிறாள்

சின்னஞ்சிறு மகள் ஒருத்தி.

வெற்றி நமக்கே’

என்கிறது அந்தக் கவிதை.

இந்தியத் தமிழ்க் கவிதைகளில் தொண்ணூறுகளுக்குப் பிறகு முன்னெடுக்கப் பட்ட உடல் அரசியல் சார்ந்த கவிதைகளையும் ஆழியாள் எழுதியிருக்கிறார். இந்தக் கவிதைகள் விசனமாக அல்லாமல், அவல நகைச்சுவையாக, சில இடங்களில் கோபமாக வெளிப்பட்டுள்ளன. ‘சுவருக்குச் செவிகள் உண்டு/இருளுக்குக் கூர் விழிகளும் உண்டு/ பீறிக் கசியும் ரத்தமாய் மேலும்/ உண்டு இன்னொன்று- அவளுக்கு’ என்கிறது அவரது ஒரு கவிதை.

உறவின் நித்தியம்

ஆண்/பெண் உறவுகளில் ஏற்படும் பிரச்சினைகளையும் சில கவிதைகள் பேசுகின்றன. ஆணும் பெண்ணுமான வாழ்க்கையில் பிறித்தெடுக்கப்பட  பொருட்களைப் பட்டியலிடும் கவிதை, ஒருவிதத்தில் அந்த உறவின் நித்தியத்தைச் சொல்கிறது. இன்னொரு பக்கம் அதில் ஆதிக்கம் குறுக்கிடும் இடங்களையும் கண்டுபிடிக்கிறது.

ஆழியாளின் கவிதைகள், வடிவத் திறன் மட்டுமல்லாமல், பொருளிலும் திடம் கொண்டவையாக உள்ளன. கவிதைகள் தானாக உருவாகிவிடவில்லை. எல்லாக் கவிதைகளுக்கும் தீர்க்கமான லட்சியம் இருப்பதை உணர முடிகிறது. இலக்கற்ற கவிதைகள் உருவாக்கப்படும் இந்தக் காலத்தில் இது அபூர்வமானது.

அதுபோல கவிதை வடிவத்துக்குள் சில மர்மங்களை ஈர்ப்புடன் உருவாக்கியிருக்கிறார். சிறுவர்களின் சலசலப்பில் உறைந்திருந்த ரத்தம் மீண்டும் ஒழுகியோடுவதாக அவரது ஒரு கவிதை வரி விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த அம்சங்கள், ஆழியாளை தனித்துவம்மிக்க கவிஞராக அடையாளப்படுத்துகின்றன.

(பாதைகள் நீளும்)
கட்டுரையாளரைத் தொடர்புகொள்ள: jeyakumar.r@thehindutamil.co.in