பாதையற்ற நிலம் 18: எதிர்ச் செயல்பாட்டுக் கவிதைகள்

இந்த முரண்களின் அடிப்படையில்தான் லீனாவின் கவிதைகள் மனித உறவுகளை மதிப்பிடுகின்றன. சமூகச் சிக்கல்களால் ஊறுபடத்தக்கதாக இருக்கும் ஆண்-பெண் உறவை லீனாவின் கவிதைகள், திரும்பத் திரும்பப் பதிவுசெய்கின்றன. அதன் இடுக்குகளுக்குள்ளிருந்து கசியும் அன்பின் சுகந்தமும் லீனாவின் கவிதைகளில் வியாபித்திருக்கிறது. பொருளாதாரத் தேவைகளுக்காகக் கணவன்-மனைவி இருவரும் வேலைக்கும்போகும் இன்றைய காலகட்டத்தில் ஒரு தம்பதியரை உதாரணமாகக் கொண்டு லீனாவின் கவிதைகள் இந்தக் காலகட்டத்தின் குடும்ப உறவின் துயரத்தை வேதனையுடன் சொல்கின்றன.

அவரது அடுத்தடுத்த தொகுப்புகளில் லீனா, தனிமனித வெளிப்பாட்டுக் கவிதைகளிலிருந்து விலகி வருகிறார். அவரது கவிதைகள் பெண்ணுடலை நோக்கி உள்ளே குவிகின்றன. பெண் எனும் பிறவியை ஆராதிக்கும் இந்தக் கவிதைகள் மொழியளவிலும் இறுக்கமும் கவித்துவமும் பெறுகின்றன. முதல் தொகுப்பு, பெண்ணுடல், அதன் இயல்பால் சர்ச்சைக்கு உள்ளாகியிருக்கும் இந்தக் காலகட்டத்தில் முக்கியத்துவம் மிக்கதாக ஆகிறது. உலக அளவில் முன்னெடுக்கப்பட்ட உடல் அரசியல் கவிதைப் போக்குடன் ஒப்பிட்டுப் பார்க்க வேண்டியவை இவை. பல்லாண்டுக் காலமாக அமிழ்த்திவைக்கப்பட்ட ஒரு இனத்தின் புரட்சி என்றும் இந்தக் கவிதைகளை வரையறுக்கலாம்.

நிலா தேய்ந்து வளர்வதற்கும் பெண்ணுடலுக்குமான உறவை லீனாவின் வரிகள் கவித்துவம் ஆக்குகின்றன. அந்த நிகழ்வுக்கு ‘தூம கிரஹணம்’ என்று பெயரிடுகிறார் லீனா. இந்தக் கவிதைகள் பெண்ணின் எந்தெந்த இயல்புகள், உடல் உறுப்புகள் பண்பாட்டின் பெயரால் விலக்கிவைக்கப் படுகின்றனவோ அவற்றைக் கொண்டாடுகின்றன. ஒரு பொதுச் செயல்பாட்டுக்கு எதிர்ச் செயல்பாடு என்ற விதத்தில் இவற்றை லீனா உருவாக்கியுள்ளார்.

அரசியல் பேசும் கவிதைகள்

லீனா தனது அடுத்த தொகுப்பில் இன்னும் புதிய வடிவத்துக்கு நகர்ந்திருக்கிறார். அதுவரை தான் கைக்கொண்ட கவிதைக்கான வெளிப்பாட்டு மொழியையும்கூட மாற்றியிருக்கிறார். ஒரு காலனிய நாட்டின் பிரஜை என்ற நிலையிலும் லீனா தன் கவிதைச் செயல்பாட்டைத் தொடங்கினார். இந்தக் கவிதைகள் பெண் நிலை என்பதுடன், தீவிரமான உலக அரசியலையும் பேசின. இந்தத் தொகுப்பில் அவர் தன் கவிதையை ஒரு நிகழ்த்துதலாக மாற்றிக்கொண்டுவிட்டார்.

உலக அளவில் சிறுகதைகளில் நிகழ்ந்த மாற்றத்துக்கு எதிரானது இது. அவை உரையாடல்களிலிருந்து விவரிப்பு மொழிக்குப் பெயர்ந்ததைப் போல், கவிதை உரையாடலுக்கு நகர்ந்துள்ளது.

ஒருவிதத்தில் பார்த்தால் லீனாவின் இந்தக் கவிதைகள் அதன் காலத்தைப் பிரதிபலிப்பவை எனலாம். இந்தக் கவிதைகளில் இலங்கைப் போர் திரும்பத் திரும்பச் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது. பாலியல் வன்முறைக்குப் பின் கொல்லப்பட்ட புலிகளின் தொகுப்பாளர் இசைப்பிரியா, முன்னாள் ஐ.நா. பொதுச்செயலாளர் பான் கீ மூன், கொரிய இயக்குநர் கிம் கி டுக், பிரெஞ்சு இயக்குநர் காதரீன் பிரேயிலி எனப் பலரும் இந்தக் கவிதைக்குள் வருகிறார்கள். துயரமும் அவல நகைச்சுவையுமாக இந்தக் கவிதைகள்

உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தியுள்ளன. இதன் மூலம் ஒவ்வொரு தொகுப்பிலும் புதிய பொருளையும் மொழியையும் லீனாவின் கவிதைகள் சுவீகரித்துக்கொண்டுள்ளன எனலாம்.

அவரது சமீபத்திய தொகுப்பான ‘சிச்சிலி’ நூறு காதல் கவிதைகளின் தொகுப்பு. ஆங்கில/மலையாளக் கவி கமலா தாஸுடன் ஒப்பிடத்தக்க கவிதைகளை இந்தத் தொகுப்பு கொண்டுள்ளது. பரபரப்பான வாழ்க்கையால் நெருக்கடிக்குள்ளாக்கப்பட்ட காதலைப் பிரயாசையுடன் லீனா இந்தக் கவிதைகளுக்குள் சித்தரிக்கிறார். ஆனால், இந்தக் காதல் கவிதைகளும் ஒரு எதிர்ச் செயல்பாடுதான். காதல் மீது ஏற்றப்பட்டுள்ள நூற்றாண்டுகள் பழமையான புனிதத்துவத்தைச் சிதறடிக்கிறார் லீனா.

லீனா மணிமேகலையின் கவிதைகள், நவீனத்தைப் பேச விரும்புபவை. மொழியிலும் பொருளிலும் அவை நரையேறிய பழமைவாதத்துக்கு எதிராகப் பேசுபவை. தனி மனுஷி, பெண் என்ற நிலைகளிலும் லீனாவின் கவிதைகள் இந்தச் செயல்பாட்டில் உரத்து நிற்பவை. இவற்றிலிருந்து அவரது கவிதைகளை எதிர்ச் செயல்பாடு என வரையறுக்கலாம்.
 

(பாதைகள் நீளும்)
கட்டுரையாளரைத் தொடர்புகொள்ள: jeyakumar.r@thehindutamil.co.in