ப்ரீமியம்
பெண்ணுக்கு ‘ஆட்டோகிராப்’ இல்லையா?

சமீபத்தில் திருமணமான பெண் ஒருவரோடு பேசும் சூழல் அமைந்தது. கல்யாணக் களை எதுவுமே அவரிடம் இல்லை. அழுகையும் சோகமுமாக அவர் பகிர்ந்த விஷயம் மிகவும் பழைய விஷயம்தான். ஆனாலும் நவீனம், வளர்ச்சி என்கிற மேம்பாடுகளோடு உலகம் பளபளவென்று தெரியும் இக்காலத்திலும் பெண்ணுக்கென்று எழுதிவைத்திருக்கும் பல விதிகள் மாறவில்லை என்பது ஆச்சரியமாகவே இருக்கிறது. ஆணின் வாழ்க்கைப் பக்கங்களில் எவ்வளவு காதல் இருந்தாலும் அதை வீரமாகவும் அவன் ஆண்தானே என்கிற சலுகையும் மதிப்பும் கொடுக்கப்படுவதுபோல் பெண்ணுக்கு இல்லை என்பதே இன்றளவும் உண்மை.

திருமணமான புதிதில் மனைவியைப் பாராட்டி கொஞ்சிப் பேசும் அன்பில் உருகிப்போகும் பல பெண்கள் தங்களின் கடந்த கால வாழ்க்கையை பற்றி, அன்பான கணவன்தானே என்று பகிர்ந்துவிடுகிறார்கள். அந்தப் பகிர்தலில் அவளுக்கென ஒரு காதல் இருந்ததையோ பக்கத்து வீட்டு இளைஞன் கொடுத்த காதல் கடிதத்தைப் பற்றியோ ஒரு வார்த்தை சொல்லிவிட்டால், அதன் பின் அப்பெண்ணின் வாழ்க்கை துயரவிதியாகவே முடிந்துபோகிறது. என்னிடம் பேசிய பெண்ணும் தன் பருவ வயதில் அவளுக்கென இருந்த ஒரு காதலைப் பற்றிக் கணவனிடம் சொல்லியிருக்கிறாள். அப்போதிலிருந்தே ஆரம்பித்த வினை விவாகரத்தில் முடிந்துவிடும் போலத் தெரிந்தது.