தமிழ்​நாட்​டுக் கோயில்​களில் சோழர் காலத்​தில் பணியி​லிருந்த கரு​வி​யிசைக் கலைஞர்​கள், ‘உவச்​சர்’ என்ற பொதுச்​சொல்​லால் அழைக்​கப்​பட்​டனர். ராஜகேசரிவர்​மரின் ஐந்​தாம் ஆட்​சி​யாண்​டில் வழங்​கப்​பட்ட திருச்​செங்​கோடு செப்​பேடு பஞ்​ச​மாசப்​தம் கொட்​டும் உவச்​சர்க்கு நிலமளிக்​கப்​பட்​ட​தாகக் கூறுகிறது. இந்​தப் பஞ்​ச​மாசப்​தம் எனும் தொடர் தோல், காற்​று, நரம்​பு, கஞ்​சக்​கருவி​களின் ஒலி​யுடன் குரலொலி​யும் இணைந்த ஐந்​தொலிக்​கூட்​டைக் குறிப்​ப​தாக அகரா​தி​கள் பொருள் தரு​கின்​றன. இத்​தகு ஐந்​தொலிக்​கூட்டு மிகக் சில கோயில்​களி​லேயே வழக்​கி​லிருந்​தது.