கதைக் குறள் 52: படிக்காவிட்டால் விலங்குக்கு சமமாக மதிப்பார்கள்

கருக்கலிலே எழுந்து நீதிராஜனை அழைத்துக் கொண்டு வயலுக்குச் சென்றார் நிலவழகன். கடும் உழைப்பாளி நாம் தான் சரியாக படிக்கவில்லை. நம் பிள்ளையை பட்டணத்தில் படிக்க வைத்து பெரிய ஆளாக்க வேண்டும் என்று கனவில் இருந்தார். பள்ளியில் சேர்க்க பட்டணம் புறப்பட்டார். பள்ளிக்குப் போகமாட்டேன் ஆடு, மாடு எல்லாம் அழும் என்று அடம்பிடித்தான் நீதிராஜன். ஆடு, மாடு எங்கும் போகாது. நீ படிச்சுட்டு வந்து கால்நடைகளை பராமரிக்கும் மருத்துவர் ஆகி அவற்றை நேசிக்கலாம் என்றார் அப்பா. நீதிராஜனுக்கோ மண் மீது ஆசை. வயலில் மாடுகளோடு உழ வேண்டும். ஆடு, மாடு மேய்க்க வேண்டும். அதனால் பள்ளிக்கு போகவில்லை. விலங்குகளோடு விலங்காய் சுற்ற ஆரம்பித்தான்.