கதைக் குறள் 48: நமக்கானது எவ்வழியிலும் வந்து சேரும்

அகலிகை தாய் தந்தை இல்லாத பெண். கண் தெரியாத பாட்டி தான் வளர்த்து வந்தாள். அகலிகைக்கு ஓவியம் வரைவது மிகவும் பிடிக்கும். ஒரு நாள் பாட்டியோடு விறகு வெட்ட காட்டுக்கு சென்றாள். அங்கே குரங்குஅதன் குட்டியை மடியில் அள்ளி அணைத்தபடி வருவதைப் பார்த்து அசந்து போனாள். யானை தன் குட்டிகளோடு கூட்டமாக வரிசையாக செல்வதைப் பார்த்தாள். மான் கூட்டமாக துள்ளி ஓடுவதையும் பார்த்துக் கொண்டே யோசித்தாள். இவர்கள் எல்லாம் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறார்கள். நமக்கு தான் பெற்றோர் இல்லை என்று ஏங்கினாள்.

அதற்குள் பாட்டி அகலிகையை அழைத்தார். இருவரும் வீட்டிற்கு சென்றனர். தான் கண்ட காட்சியை ஓவியம் ஆக்க நினைத்து ஒவ்வொன்றாக வரைந்தாள். அதில் ஒன்று இதயத்தில் அம்மா அப்பா வுடன் இணைந்து இருப்பதில் அம்மா முத்தமிடும் காட்சியும் இருந்தது. அடுத்த நாள்பள்ளிக்கு சென்று ஆசிரியரிடம் காட்டினாள்.