அழிவை நோக்கி தோடர்களின் எருமைகள்!- மேய்ச்சல் நிலங்கள் சுருங்குவதன் எதிரொலி!

தோடர் மக்களின் வாழ்வில் பிறப்பு முதல் இறப்பு வரை அங்கமாகத் திகழும் எருமைகள், அவற்றுக்கான மேய்ச்சல் நிலங்கள் சுருங்கி வருவதால் அழிவை நோக்கிச்  சென்றுகொண்டிருக்கின்றன.

நீலகிரியில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் 6 பண்டைய பழங்குடிகளில் ஒரு வகையினர் தோடர்கள். இயற்கையோடு ஒன்றி வாழும் இவர்களின் வாழ்க்கையில் எருமை ஓர் அங்கமாகும்.

இந்த எருமைகள் உலகில் வேறு எங்கும் இல்லை என்பதும், தோடர்களுக்காக கடவுளால் படைக்கப்பட்டவை என்பதும் இவர்களது நம்பிக்கை. தோடர் எருமைகளின் கொம்புகள் 1.50 மீட்டர் வரை வளரும். நீண்ட, வளைந்த கொம்புகளுடன், முரட்டுத்தன்மை மிக்க உடலமைப்பைக் கொண்டவை.

ஒரு எருமை 5 லிட்டருக்கும் குறைவாகவே பால் தரும். ஆனால், பால் மிகவும் அடர்த்தியாகவும், திடமாகவும் இருக்கும். தோடரின மக்களின் பாரம்பரிய உணவான பால் சாதம், நெய் சாதம், ‘ஓட்வியதோர்’ எனப்படும் உருண்டை சாதம் ஆகியவை பாலைச் சார்ந்தே உள்ளன. ஒவ்வொரு தோடர் வீட்டிலும் எருமை வளர்க்கப்படுவதுடன், குடும்ப  உறுப்பினர்போல பாவிக்கப்படுகிறது.

எருமையை எமனின் வாகனமாக கருதுவோர் மத்தியில், தோடர்கள் அவற்றை கடவுளுக்குச் சமமாக கருதுகின்றனர். அனைத்து கோயில்களிலும் எருமையின் கொம்பு அல்லது எருமையின் தலை வடிவம் பொறிக்கப்பட்டிருக்கும்.

கோயில் திறந்திருக்கும் காலகட்டத்தில் பூசாரி மட்டுமே கோயில் எருமைகளிலிருந்து பாலைக்  கறப்பார். அந்தப் பாலை தயிராக்கி, அதைக்  கடைந்து மோர், வெண்ணெய் எடுத்து,   வெண்ணெயை உருக்கி நெய்யாக்கி, அதைப்  பயன்படுத்தி கோயில் விளக்கு ஏற்றப்படும். கோயில் திறக்கப்படாத காலகட்டத்தில், இந்த எருமைகளிலிருந்து பால் கறக்கப்பட மாட்டாது.

உப்பு சாஸ்திர விழா!

இந்த மக்களின் மிகவும் முக்கியமான ‘உப்பொட்டித்’ எனப்படும் உப்பு சாஸ்திர விழா ஆண்டுக்கு இருமுறை கொண்டாடப்படுகிறது. காட்டில் இரு சிறிய குழிகள் வெட்டி, அதில் பூசாரி தண்ணீர் ஊற்றி, உப்பை போட்டு, எருமைகள் பெருகவும், தங்களுக்காக எப்போதும் உழைக்கவும், அவைகளின் நலனுக்காக இயற்கையை வணங்கி, அந்த நீரை எருமைகளைப் பருக செய்வார்.

இதனால் எருமைகள் ஆரோக்கியத்துடன் இருக்கும் என்பது அவர்களின் நம்பிக்கை. பெண் கருத்தரித்த 5 முதல்

7-வது மாதத்தில் ‘வில் அம்பு சாஸ்திரம்’ நடைபெறும். இரு நாட்கள் நடக்கும் இந்த நிகழ்வில் பெண்ணுக்கு எருமைப்  பாலை குடிக்கக் கொடுப்பார்கள்.

குழந்தை பிறந்தவுடன் குழந்தைக்குப் பரிசாக எருமைகளை வழங்குவார் கள். தோடர் இனத்தில் ஒவ்வொருக்கும் எருமைகளே பரிசாகக் கொடுப்பது வழக்கம். அதேபோல,  யாரேனும் தவறு செய்தால், அபராதமாக எருமையைத்தான் கொடுக்க வேண்டும். எருமையை இழந்தால் பேரிழப்பாக தோடரின மக்கள் கருதுவதால், இந்த தண்டனையால் தவறுகள் குறையும் என்பது நம்பிக்கை.

குறைந்து வரும் எருமைகள்

தோடர் எருமைகள் எண்ணிக்கை குறித்த துல்லியமான கணக்கு இல்லாத நிலையில், சில ஆயிரம் எருமைகள் மட்டுமே நீலகிரி மாவட்டத்தில் உள்ளது என்கிறார்  தோடரின மக்கள் தலைவர் மந்தேஸ் குட்டன்.

அவர் கூறும்போது, “ஒரு குடும்பத்திலும் 100-க்கும் மேற்பட்ட எருமைகள் வளர்த்த நிலையில், தற்போது இந்த எண்ணிக்கை வெகுவாகக் குறைந்துவிட்டது. இந்நிலையில், நோய் தடுப்பு முகாம்கள் மூலம், எருமைகளின் எண்ணிக்கையில் சற்று முன்னேற்றம் ஏற்பட்டுள்ளது. கடந்த காலங்களில் அனைத்து காலங்களிலும் எருமைகள் இறப்பு ஏற்பட்டது. எருமைகளை வனங்களில் மேய்ச்சலுக்கு விடும்போது, புலி, சிறுத்தைகள் தாக்கி அவை இறந்தன.

சீகை, கற்பூரம் மற்றும் ஃபைன் மரங்கள் புல்வெளிகளை ஆக்கிரமித்ததால், மேய்ச்சல் நிலங்கள் குறைந்து பசுந்தீவனம் கிடைக்காமல்

உடல் நலன் குன்றி எருமைகள்  இறக்கின்றன. இந்த ஆண்டு கடுமையான வறட்சி காரணமாக உணவுப் பற்றாக்குறை ஏற்பட்டு, எருமைகளின் உடல் எடை குறைந்துள்ளது. இதனால், உணவைத்  தேடி அவை மேய்ச்சலுக்கு நீண்ட தொலைவு  செல்ல வேண்டிய நிலைக்குத்  தள்ளப்பட்டுள்ளன” என்றார்.

தோடர் கலாச்சாரத்தை ஆய்வு செய்து வரும் ஆய்வாளர் தருண் சாப்ரா கூறும்போது, “நீலகிரியில் தோடர் எருமைகள் வேகமாக அழிந்து வருகின்றன. சோலைகள் மற்றும் புல்வெளிகளை புத்துயிருட்டி, எருமைகளுக்கு உணவு கிடைக்கச் செய்ய வேண்டும். சோலைகளைப் பாதுகாக்க வேண்டுமென  தொடர்ந்து வலியுறுத்தப்படுகிறது. தோடர் வசிப்பிடங்களைச் சுற்றியுள்ள அந்நிய மரங்களை அகற்றி, புல்வெளிகளை அதிகரிக்கச்  செய்ய வனத் துறை முயற்சிக்க வேண்டும். இதனால், எருமைகளுக்கு மேய்ச்சலில் ஈடுபட போதுமான மேய்ச்சல் நிலங்கள் கிடைக்கும்”  என்றார்.