அழகென்று சொல்லப்படுவதெல்லாம் அழகல்ல

இளம் பெண் ஒருவரோடு பேசிக்கொண்டிருந்தபோது அவள் சார்ந்த வாழ்க்கைச் சூழலை என்னிடம் கொட்டினாள். “எங்க வீட்ல நான் ஆசைப்படுறது எதையுமே சாப்பிட விடுறதில்ல. மாடு கணக்கா இருந்துட்டு இன்னும் என்ன சாப்பாடு கேட்குது, உடம்பைக் கொறை. இல்லன்னா உன்னை எவனுமே கெட்டிக்க மாட்டான். உன் பாடு கஷ்டம்தான். இப்படியெல்லாம் என்னைச் சுற்றி எதிர்மறையான எண்ணங்களை ஏற்படுத்திவிடுறாங்க. நான் குண்டா இருக்கிறதுனால இந்த உலகத்தில வாழவே கூடாதா?, ஏதோ வாழவே தகுதி இல்லாதவ மாதிரி ஏன் என்னைத் தள்ளி வைக்கிறாங்க..?” என்றபடியான வாழ்க்கைக் குமுறல்களைக் கேட்கும்போது குற்றம் எங்கிருந்து ஆரம்பமாகிறது என்பதை இன்னும் ஆழமாகத் தேட வேண்டியிருக்கிறது.