நினைவோ ஒரு பறவை...

நாடகத் துறையில் ஒவ்வொரு நாடகத்தின் வெற்றிக்குப் பின்னணியில் இருக்கும் கலைஞர்களின் பங்களிப்பு மகத்தானது. நாடக மேடையில் தங்கள் எதிர்கொண்ட இக்கட்டான தருணத்தைச் சமாளித்த நினைவுகளை கலைஞர்கள் சிலர் பகிர்ந்துகொள்கின்றனர்.

ஒரு நாடகத்தில் ஒப்பனைக் கலைஞராகப் பணியாற்றியபோது, எழுத்தாளர் சந்திரமோகன் வந்து, “மகா பெரியவர்போல வேடமிட்டு நடிக்க ஒருவர் தேவைப்படுகிறார். எந்த நடிகரின் முகம் அந்தக் கதாபாத்திரத்துக்குப் பொருந்தும்” என்று கேட்டார். வாசுதேவன் என்ற நடிகர் குறித்துக் கூறினேன். சந்திரமோகன், “இப்போதே அவரை மகா பெரியவராக மாற்றவும்” என்றார். அப்போது அதற்குத் தகுந்த உடை என்னிடம் இல்லை. உடனே அருகில் உள்ள காதிபவனில் காவி உடை வாங்கி, அரங்கத்தி லிருந்த மூங்கில் கழியைத் தண்டமாக மாற்றி, பார்வையாளர் ஒருவரிடம் இருந்து மூக்குக் கண்ணாடியைப் பெற்று ஒளிப்படம் எடுத்தோம். மகா பெரியவரை (வாசுதேவன்) பார்த்த வேற்று மதத்தைச் சார்ந்த ஒளிப்படக் கலைஞர், அப்படியே மகா பெரியவர் போல் இருக்கிறார் என்று அவர் காலில் விழுந்து வணங்கினார். அந்த நாடக அரங்கேற்றம் முதல், எனக்குப் பாராட்டு கிடைத்த வண்ணம் உள்ளது. அதேபோல குடந்தை மாலி குழுவின் ‘ஞானபீடம்’ என்ற நாடகத்தில் ஒரு மகானை ‘உருவாக்கியபோது’ கிடைத்த பாராட்டுகளை இன்றும் நினைத்துப் பெருமைப்படுகிறேன். இந்தக் காட்சிகளுக்காக எனக்குப் பல மேடைகளில் பல விருதுகள் கிடைத்ததை இன்றும் நினைத்துப் பார்க்கிறேன்.