காரைக்குடியில் பழைய சாமன்கள் விற்கும் இடத்துக்குப் போயிருந்தேன். ஒரு கடையில் இருந்த டயல் வைத்த, மரத்தால் செய்யப்பட்ட ‘லேண்ட் லைன் போன்’ கண்ணில் பட்டது. பித்தளையில் டயலும், குமிழ் போன்ற ரிசீவரும் இருந்தன. டயலுக்கு நடுவே, ‘சிக்காகோ’ என்று ஆங்கிலத்தில் எழுதப்பட்டிருந்தது. “இந்தப் போன் வேலை செய்யுமா?” என்று கடைக்காரரிடம் கேட்டேன். அவர், மேசை மீதிருந்த ஒரு போனின் ஒயரைப் பிடுங்கி எடுத்து வந்து நான் பார்த்துக் கொண்டிருந்த மர போனின் அடியில் சொருகினார். பிறகு, அவருடைய கைபேசியை எடுத்து, சில எண்களை ஒத்தினார்.
என்ன அதிசயம்! மரபோனில் இருந்த அந்தக் கிண்ணம் போன்ற மணியின் முனையில் குண்டாக இருந்த குண்டு வேகமாக அடிக்க, டிரிங் டிரிங் ஓசை. ஆர்வமாகப் பார்த்த என்னை, “ரிசீவரை எடுத்துப் பேசுங்க” என்று சொல்லியபடி அவர் கைபேசியுடன் கடைக்கு வெளியே போனார். அவர் பேசியது ரிசீவரில் தெளிவாகக் கேட்டது. “விலை என்ன?” என்று கேட்டேன். 8,000 என்றார். என் மனைவி “வீட்டில்தான் அத்தனை போன் இருக்கே. இது வேற எதுக்கு இடத்தை அடைக்கும்” என்றார்.
இந்து தமிழ் திசை தளத்தின் ப்ரீமியம் கட்டுரை இது
மேம்பட்ட இதழியல் அனுபவத்துக்கு சந்தா செலுத்துவதன் நன்மைகள்:
தினமும் பயனுள்ள 20+ ப்ரீமியம் கட்டுரைகள்
சிறப்புக் கட்டுரைகள், இணைப்பிதழ் ஆக்கங்கள்
தடையற்ற வாசிப்பனுபவம்