ஆயிரம் வாசல் 10: பள்ளிக்கு வந்த சந்தை

ந்தை என்றால் என்ன?’ என்ற கேள்விக்கான பதிலைப் பாடப் புத்தகத்தில் படித்தால் புரியுமா அல்லது நேரடியாகச் சந்தைக்குப் போனால் தெரியுமா? நேரடி அனுபவத்துக்கு ஈடுஇணை ஏது! அதனால்தான் தங்களுடைய மாணவர்களைக் கடைத்தெருவுக்கு அழைத்துச் சென்றுவருகிறார்கள் அந்தப் பள்ளியின் ஆசிரியைகள். பின்பு பள்ளிக்குத் திரும்பியதும் மாதிரிச் சந்தை ஒன்றைப் பள்ளியில் நடத்தி ‘சந்தை என்றால் என்ன?’ என்ற கேள்விக்குரிய பதிலை அனுபவப் பாடமாகக் கற்றுக்கொள்கிறார்கள் அங்கிருக்கும் மாணவர்கள்.

பாடத்துக்குள் ஓர் பயணம்

சாப்பாட்டு வேளை முடிந்ததும் அந்தப் பள்ளியின் வளாகத்திலேயே குழந்தைகள் மணலில் வீடுகட்டி விளையாடுகிறார்கள். அவர்களுடைய விளையாட்டுக்கு இடையில் வித விதமான வீடுகளின் வடிவங்கள், சமவெளிகளில் இருக்கும் வீடுகளுக்கும் மலைப் பகுதிகளில் கட்டப்படும் வீடுகளுக்குமான வேறுபாடு, அப்பகுதியின் கலாச்சாரம் போன்றவை விளக்கப்படுகின்றன. இதன் மூலமாக மாணவர்களைச் சுலபமாகப் பாடத்துக்குள் பயணிக்கத் தொடங்கிவிடுகிறார்கள்.

“வகுப்பு இல்லாத நேரத்தில் மாணவர்களின் செயல்பாடுகளைக் கவனிப்போம். அதன் வழியாகக் கண்டறிந்தவற்றைப் பள்ளிச் செயல்பாடுகளுக்குள் இணைப்போம். இப்படியாகக் குழந்தைகளுடைய ஆர்வத்துக்கு ஏற்ப கல்வியை எடுத்துச்செல்கிறோம்” என்கிறார் ‘உதவிப் பள்ளி’யின் தலைமையாசிரியை தவச்செல்வி. படைப்பாற்றலை ஊக்குவிக்கும் விதமாகப் பள்ளிக் கல்வியைத் திட்டமிட்டு வழங்கிவருகிறது இந்தப் பள்ளி. கதைகேட்டல், பாட்டுப் பாடுதல், வீட்டு நிகழ்வுகளை எடுத்துக்கூறுதல், படங்களைப் பார்த்து விளக்குதல் ஆகியவற்றின் மூலம் இங்குப் பயிற்றுவித்தல் நிகழ்கிறது.

எழுபதுகளின் தொடக்கத்தில் புதுச்சேரிக்கு அருகில் உள்ள ஆரோவில் பகுதிக்கு உட்பட்ட இடையஞ்சாவடியில் ஆரோஷிகா என்கிற தொழிற்சாலை ஆரம்பிக்கப்பட்டது. அதில் வேலை பார்த்த ஊழியர்களின் குழந்தைகளுக்கு நல்ல உணவு, உடை உள்ளிட்ட தேவைக்காகத் தொடங்கப்பட்டதுதான் ‘உதவி’அமைப்பு. பின் அந்தக் குழந்தைகளுக்கு கல்வி அளிக்கத் திட்டமிட்டது. இதனால், 1998-ல் மெட்ரிகுலேஷன் பாடத்திட்டத்தின் கீழ் செயல்படும் பள்ளியாக இது மாற்றப்பட்டது. 1999-ல் ஆரோஷிகா தொழிற்சாலை சில காரணங்களால் மூடப்பட்டாலும் பள்ளி மூடப்படவில்லை.

15chsus_Principal தவச்செல்வி பூசணிக்காய்த் திட்டம்

“மனப்பாடம் செய்தல், கடுமையான பரீட்சை முறை என்கிற வழக்கமான பள்ளிக் கல்வித் திட்டம்தான் எங்களுடைய பள்ளியிலும் இருந்துவந்தது. பிறகு ஆரோவில்லில் உள்ள 15 தன்னார்வலர்களின் முயற்சியால் அந்த முறை மாற்றி அமைக்கப்பட்டது. அதிலும் பள்ளியின் நிறுவனர் நடா, மேகி, அனுபென் ஆகியோர் கல்வியில் புதுப்புது முயற்சிகளை அறிமுகப்படுத்துவதில் பெரும் பங்காற்றினார்கள்” என்கிறார் பள்ளி நிர்வாகக் குழுவைச் சேர்ந்த சஞ்சீவ்.

இத்தகைய முயற்சிகளால், இந்தப் பள்ளியில் படிக்கும் குழந்தைகளின் வயதுக்கேற்ப ஒவ்வொரு பாடப் பகுதியும் சுவாரசியமாகத் திட்டமிடப்பட்டிருக்கின்றன. மாணவர்கள் கூட்டாக இணைந்து செயல்படவும், தனித்தனியாகக் கற்கும் வகையிலும் அவை வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளன. உதாரணத்துக்கு, இரண்டு, மூன்றாம் வகுப்பு மாணவர்களின் ‘பூசணிக்காய்த் திட்டம்’ சுவையானது. பள்ளி வளாகத்தில் பெரிய தோட்டம் ஒன்று இருக்கிறது.

அதில் இன்று பூசணிக்காய்கள் பிரமாதமாக விளைந்திருக்கின்றன. இதற்குப் பூசணி விதை விதைத்து, தண்ணீர் ஊற்றி, கொடி வளர்த்தது எல்லாம் இரண்டாம், மூன்றாம் வகுப்பு மாணவர்கள்தானாம். இங்கு விளைந்த பூசணிக்காய்களைப் பள்ளியின் சமையலறையிலேயே சமைத்துச் சாப்பிட்டு, பூசணிக்காய்ப் பாடல் பாடிய அனுபவம்...எனப் பசுமையான நினைவுகள் இந்தத் தோட்டத்துக்குப் பின்னால் இருப்பதாக விவரிக்கிறார்கள் இப்போது மேல்வகுப்புக்குச் சென்றுவிட்ட அந்த மாணவர்கள்.

“சவாலாக நாங்கள் கருதுவது இன்றைய சமச்சீர் பாடத்துடன் அன்னை, அரவிந்தரின் கல்விச் சிந்தனைகளை எடுத்துச் செல்வதைத்தான். அதற்கு மாணவர்களை மட்டுமே தயார்படுத்தினால் போதாது. ஆசிரியர்களும் தங்களைப் புது மனிதர்களாக அனுதினமும் புதுப்பித்துக்கொள்ள வேண்டும். உதாரணமாக, வகுப்பறைக்குள் நுழையும்போது செருப்பை வரிசையாக வைத்துவிட்டு உள்ளே செல்வது, சாப்பிடும்போது உணவில் கவனம் செலுத்துவது, விளையாடும்போது வெற்றி தோல்வி பற்றி கவலைப்படாமல் சிறப்பாக விளையாடுவது, வகுப்பறையையும் வெளிப்புறத்தையும் சுத்தமாக வைத்துக்கொள்வது இப்படி மாணவர்களிடம் எதிர்பார்க்கும் ஒவ்வொரு விஷயத்தையும் ஆசிரியராகிய நாங்களும் கடைபிடிப்போம்” என்கிறார் தவச்செல்வி.

கட்டுரையாளர்: கல்விச் செயல்பாட்டாளர்
தொடர்புக்கு: saalaiselvam@gmail.com