நூல் வெளி: தீயூழ் காதலின் உன்மத்தம்

தமிழில் நவீனக் கவிதை, இடைக் காலத்தில் அதன் ஆதார வடிவமான ஐரோப்பிய பாணியிலேயே இருந்தது; தனி மனித இருப்பு சம்பந்தப்பட்டவையாகப் பெரும்பாலும் வெளிப்பட்டது. லட்சியவாதங்கள் நடைமுறையால் தோல்வியடைந்த காலகட்டம் அது. அதையும் அது பிரதிபலித்தது. தொண்ணூறுகளில் தமிழ் நவீனக் கவிதையின் பாடுபொருள்கள் மாறின. புதிய நிலமும் காட்சியும் கவிதைக்குள் சித்தரிக்கப்பட்டன. இந்த மரபில் இரண்டாயிரத்தில் எழுத வந்தவர் கவிஞர் வெய்யில்.

தமிழ் நாட்டார் பண்பாட்டையும் தமிழ்ச் சங்கக் கவிதையின் செவ்வியல் சொற்களையும் தன் கவிதை மொழியாகச் சுவீகரித்துக்கொண்டவர் வெய்யில். அறப் பண்பாடு முன்னிறுத்துகிற கற்பிதங்களைத் தயவுதாட்சண்யமின்றிக் கேள்விக்கு உட்படுத்தும் நவீனம், இவரது கவிதையின் ஒரு விசேஷமான தன்மை.