கரிசல் பூமியின் நீர் போராட்டம்

நிறைந்த குளத்தில் ததும்பி அலைகிற தண்ணீர், வீசும் காற்றில் கரை மீறிச் சாரலெனத் தெறிக்கும்போது அத்தனை சுகம். ஆறு, குளம், கால்வாய், அருவி ஆகியவற்றைக் கொண்ட ஊர்களில் வசிப்பவர்களின் ஆனந்தம் அது. ஆனால், உள்ளூர்வாசிகளுக்கு எப்போதும் தெரிவதில்லை அதன்மகிமை. கவிஞர் வித்யாஷங்கர் சொன்னதைப் போல, ‘ஆற்றுக் குளியல்காரனுக்கு நகரம் தந்தது பக்கெட் வாட்டர்’ என்கிற அனுபவம் உணர்த்தும்போது, அவர்களுக்கும் புரிய வரலாம். பெ.மகேந்திரனின் ‘நிறைகுளம்’ நாவலில் வருகிற நிறையாத குளத்துவாசிகளுக்கு அப்படியல்ல. காலங்காலமாகத் தொடரும் அவர்களின் தண்ணீர் ஏக்கமும் கண்ணீரைப் போலவே வற்றாமல் இருக்கிறது.