இன்று அன்று | 1964 மார்ச் 13: நீங்கள் ஆபத்பாந்தவரா? அமைதியான பார்வையாளரா?

சாலையில் பேருந்துக்காகக் காத்திருக்கிறீர்கள். அங்கு நிற்கும் பெண்ணை ஒருவர் கடுமையாகத் தாக்குவதைப் பார்த்தால் உடனடியாக என்ன செய்வீர்கள்? அந்த இடத்தில் பல பேர் இருக்கும்பட்சத்தில், ‘வலுவும் துணிவும் உள்ள யாராவது அப்பெண்ணுக்கு உதவுவார்கள்’ என்று நினைத்து அப்பெண்ணின் அபயக் குரலை அலட்சியம் செய்தால், உங்கள் மனநிலைக்கு உளவியலாளர்கள் வைத்திருக்கும் பெயர் ‘பைஸ்டாண்டர் எஃபெக்ட்’ (Bystander effect). அதாவது, குற்றச்சம்பவமோ விபத்தோ நடக்கும் இடத்தில் இருந்தும் உதவ முன்வராத மனநிலை. உளவியலாளர்கள் இந்தப் பதத்தைப் பயன்படுத்துவதன் பின்னணியில் இருப்பது, ஓர் இளம்பெண் கொலை செய்யப்பட்ட சம்பவம்.

1964 மார்ச் 13 அதிகாலை 3 மணி. நியூயார்க் நகரின் குயின்ஸ் பகுதியில் உள்ள கியூ கார்டன்ஸ் குடியிருப்புக் கட்டிடத்தில் வசித்த இளம்பெண் கிட்டி ஜெனோவீஸ்(28), தான் வேலை பார்க்கும் மதுபானக் கடையிலிருந்து காரில் வீடு திரும்பிக்கொண்டிருந்தார். காரை நிறுத்திவிட்டுத் தனது வீடு இருக்கும் கட்டிடத்தை நோக்கி நடந்துசென்ற அவரை வழிமறித்தார், அந்தப் பகுதியில் குடியிருந்த இளைஞர் வின்ஸ்டன் மோஸ்லே (29). ஆபத்தை உணர்ந்த ஜெனோவீஸ் அங்கிருந்து தப்ப முயன்றபோது அவரது முதுகில் கத்தியால் குத்தினார் மோஸ்லே. “என்னைக் குத்திவிட்டான்; என்னைக் காப்பாற்றுங்கள்” என்று அந்தப் பெண் அலறியபோது, அந்தக் கட்டிடத்தில் வசித்தவர்கள் சிலர் ஜன்னல் வழியாக எட்டிப்பார்த்து, ‘அந்தப் பெண்ணைத் தொந்தரவு செய்யாதே’ என்று மட்டும் சொல்லியிருக்கிறார்கள். யாரும் உதவ முன்வரவில்லை. உடனே, அங்கிருந்து ஓடி விட்டார் மோஸ்லே. பலத்த காயமடைந்ததால் தட்டுத்தடுமாறி நடந்துசென்றார் ஜெனோவீஸ்.

உணர்விழந்துகொண்டே வந்ததால், ஒரு கட்டிடத்தின் பின்வாசல் வழியாக உள்ளே நுழைய முயன்றவர், கதவு பூட்டியிருந்ததால் வேறு வழியில்லாமல் அங்கேயே விழுந்துவிட்டார். இதற்கிடையே அவரைத் தேடி வந்த மோஸ்லே, அவரை மீண்டும் கத்தியால் குத்தியதுடன் பாலியல் பலாத்காரம் செய்தார். பலத்த காயமடைந்த ஜெனோவீஸ் மருத்துவமனைக்குக் கொண்டுசெல்லும் வழியில் உயிரிழந்தார். 6 நாட்களுக்குப் பின்னர் மோஸ்லே கைதுசெய்யப் பட்டார். அவருக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டு, பின்னர் அது ஆயுள் தண்டனையாகக் குறைக்கப்பட்டது. இன்றும் அந்தக் கொலைகாரர் சிறையில்தான் இருக்கிறார்.

இந்தச் சம்பவத்தின்போது ஜெனோவீஸின் அண்டை வீட்டுக்காரர்களே அவருக்கு உதவவில்லை என்று ஒரு நாளிதழ் செய்தி வெளியிட்டதைத் தொடர்ந்து, இந்த வழக்கு பரபரப்பாகப் பேசப்பட்டது. 1968-ல் பிப் லாட்னி, ஜான் எம். டார்லி ஆகிய இரு உளவியலாளர்கள் இதுதொடர்பாக தொடர்ச்சியான ஆய்வுகளை நடத்தினார்கள். குறிப்பாக, பெண் ஒருவர் ஆபத்தில் இருப்பது போன்ற சூழலை (பிறருக்குத் தெரியாமல்) உருவாக்கி, அங்கு இருப்பவர்கள் அந்தப் பெண்ணுக்கு உதவ முன்வருகிறார்களா என்று சோதித்துப் பார்த்தார்கள். பெரும்பாலும் கூட்டமில்லாத இடங்களில் (தனியாகவோ, ஒன்றிரண்டு பேரோ இருந்த சமயத்தில்) அந்தப் பெண்ணுக்கு உதவ 70% பேர் முன்வந்தனர். ஆனால், நிறைய பேர் இருந்த சமயத்தில் (வேறு யாராவது செல்வார்கள் என்ற எண்ணத்தில்) குறைவான நபர்களே உதவிக்குச் சென்றனர் (40%).

இந்த ஆய்வுகளின் முடிவில்தான், ‘பைஸ்டாண்டர் எஃபெக்ட்’ என்னும் கோட்பாட்டை பிப் லாட்னியும், ஜான் எம். டார்லியும் உருவாக்கினார்கள்.